W obecnych czasach, zatrudnienie każdego pracownika na rynku pracy, wiąże się z zawarciem umowy między pracodawcą a pracownikiem na wykonywanie przez niego usług z zakresu nałożonych na niego obowiązków w firmie. Najpopularniejszą formą umów cywilnoprawnych, które funkcjonują, na rynku pracy są umowy – zlecenia. W zależności od zleceniobiorcy oraz wysokości wypłacanego wynagrodzenia za wykonaną pracę, która wynika z zawartej umowy, osiągnięte przychody z tego tytułu mogą być opodatkowane na dwa różne sposoby.
Pierwsze z nich to drobne zlecenie z ryczałtem.
Przychód z tego tytułu podlega opodatkowaniu zryczałtowanemu, podatkiem dochodowym w warunkach, które określane są w artykule 30 ust. 1 pkt 5a ustawy. Ponadto następuje to w sytuacji, w której umowa została zawarta z osobą niebędącą pracownikiem płatnika, a kwota należności, z tego tytułu określona w umowie nie przekroczy dwustu złotych.
Umowa zlecenie jaki podatek musimy zapłacić?
Od wynagrodzenia z tego typu umowy, pobierany jest podatek w wysokości osiemnastu procent przychodu bez pomniejszania go o koszty uzyskania przychodu oraz potrącone składki na ubezpieczenie społeczne, w przypadku kiedy przychód stanowi podstawę wymiaru tych składek. Poza tym takiego podatku nie zmniejsza się o kwotę pobranej składki zdrowotnej.
Kwoty składek na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne zleceniobiorca ma prawo odliczyć sobie w zeznaniu od przychodów opodatkowanych według skali podatkowej.
Jeśli zleceniodawca w jakimś miesiącu zawrze ze zleceniobiorcą niebędącym jego pracownikiem kilka umów – zleceń i w każdej z nich należność nie przekroczy dwustu złotych, to jako płatnik zobowiązany jest do pobrania należnego podatku od wszystkich prawnych zobowiązań.
Płatnicy Ci, którzy przekazują kwotę zryczałtowanego podatku w terminie do dnia dwudziestego każdego miesiąca następującego po sobie, a w którym go pobrali na rachunek właściwego Urzędu Skarbowego.
Sytuacja taka jest zasadna w przypadku,kiedy zleceniodawca będący płatnikiem zawrze umowę zlecenia z osobą, która to nie jest jego pracownikiem, a kwota należności określona w umowie będzie wyższa niż dwieście złotych lub gdy w umowie nie określono kwoty należności, a jedynie sposób jej wyliczenia. Jest to iloczyn stawki na godzinę oraz czasu pracy lub jako iloczyn stawki za konkretną czynność lub wykonane czynności. Jako drugi przykład można podać osobę będącą pracownikiem zleceniodawcy, bez względu na osiągniętą wysokość należności, która była określona w umowie. Wtenczas od tych należności wynikających z tego rodzaju umowy zobowiązany jest on pobrać zaliczkę na podatek dochodowy na zasadach, które określone są w artykule 41 ust. 1-1a ustawy.
Ta ustawa mówi nam o tym, że ustalając podstawę opodatkowania przychód pomniejsza się o koszty wynikające z artykułu 22 -ego ust. 9 ustawy o 20 procent lub 50 procent odliczając je, od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika składki w danym miesiącu, na ubezpieczenie społeczne, których to podstawę wymiaru stanowi ten przychód.
Może się zdarzyć, że rzeczywiste koszty wykonania takiego zlecenia są stosunkowo wyższe od tych ustalonych w ustawie. Wtenczas zawsze przysługują one zleceniobiorcy we faktycznie poniesionej wysokości. Płatnik taki nie może ich stosować na wstępnym etapie ustalania zaliczki na podatek, ale może je uwzględnić dopiero w rocznym zeznaniu podatkowym.
W czasie obliczania zaliczki od przychodu, który pomniejszony jest o koszty i składki na ubezpieczenia społeczne, taki płatnik jak wynika z artykułu 41 ust. 1 – ej ustawy, zobowiązany jest do zastosowania najniższej stawki podatku, która określona jest w skali podatkowej 18 – to procentowej. Stawkę taką stosuje się bez względu na uzyskaną wysokość dochodu z umowy zlecenia uzyskanego od początku roku przez danego zleceniobiorcę. Natomiast stawkę podatkową w wysokości 32 procent, w oparciu o artykuł 41a ustawy, zleceniodawca może zastosować w przypadku, gdy zleceniobiorca złoży mu wniosek o zaliczkę w tej wysokości.
Obliczoną zaliczkę na podatek zleceniodawca za każdym razem pomniejsza o składkę zdrowotną w wysokości 7,75 procenta podstawy jej wymiaru. Pobraną zaliczkę, w tej kwocie przekazuje on w terminie do dwudziestego dnia każdego miesiąca następującego po sobie, a którą to pobrał na rachunek właściwego urzędu skarbowego.